Rozdział 4.

Rozdział 4 :)x

-Przepraszam.- Szepnęła z przerażeniem w oczach po czym weszła do pokoju blondasa z osłupieniem rysującym się na twarzy…

Trochę ją ta cała sytuacja która zdarzyła się przed momentem zbiła z tropu. Znajdując się w pokoju Nialla , dostrzegła go siedzącego na rogu łóżka. Skierowała się ku niemu z lekkim współczuciem ponieważ nie wiedziała, że chłopak przejmie się tak Żelaźnie zawistną sytuacją. Dla niej w ostatnich dniach jej zachowanie było normalką, zmienny humor, łzy w oczach itd.

-Nie masz się o co obwiniać!- Spojrzałam na niego ze współczuciem.

-Wiem.. na pierwszy rzut oka wydaje się , że jestem beznadziejny i wścibski, jejku naprawdę przepraszam nie lubię patrzeć jak ktoś płacze do tego z mojego powodu.- Wyraźnie posmutniał i spuścił wzrok wlepiając go w podłogę.

-Nie przejmuj się mną, ja codziennie miewam takie nastroje! Jeśli dłużej będziesz się smucił to się na Ciebie obrażę!- Syknęłam dezaprobatą.

-Miałaś mi zrobić omlety!- Oprzytomniał po czym jego twarz rozpromieniała w uśmiechu.

-No i to lubię! Uśmiech na twarzy naszego głodomora.-  Zadowolona pociągnęła chłopaka za koszulkę targając go w stronę drzwi.

Dopiero na schodach oprzytomniała a pamięć zarazem obiła jej się o głowę. Bała się tam zejść. Nie wiedziała jak Tomlinson może zachowywać się wobec jej osoby. Nie ukrywała, że nadal było jej przykro po tym jak pocałował i zostawił ją jak by nic pomiędzy nimi nie zaszło.. przez chwile poczuła się jak typowa szmata. Próbowała się otrząsnąć i zachować stoicki spokój ale nie było jej to na rękę, ciągle biła się z myślami dlaczego to zrobił. Wchodząc do kuchni napotkała po drodze tryskającego pozytywną energią na wszystkie obecne strony Liama. Ku zaskoczeniu Ellen, towarzyszyła mu dziewczyna o ślicznie kręconych włosach. Patrząc na jej urodę poczuła nutkę zazdrości, wiedziała, że nie dorównuje się chociaż w połowie.

-Cześć wam, Ellen poznaj Danielle moją dziewczynę.-Powiedział z radością w oczach po czym oboje znikli biegnąc ku górze, dziewczyna dostrzegła tylko jak Danielle przesyła jej szczery uśmiech po czym szybkim ruchem macha jej, znikając za drzwiami.

To co dostrzegła na dole kompletnie ją dobiło, nie mogła oderwać od nich oczu ani postawić kolejnego kroku, czuła się jak by ktoś mimowolnie przykręcił ją do drewnianych paneli na których stała.

-Kto to jest? Kim jest ta dziewczyna którą całuje w tej chwili Louis?- Syknęła pytająco, złowieszczo spoglądając na bezbronnego Niallera który zorientował się, że coś jest nie tak.

-To Eleanor, jego dziewczyna.  Wszystko porządku? Nie wyglądasz za dobrze.- Przyglądał się jej nie pewnie, kompletnie nie wiedząc o co chodzi.

-Możemy iść powrotem na gór..

-No w końcu! Zbierajcie się, idziemy do klubu!- Krzyknął entuzjastycznie Harry pojawiając się przed Ellen która nawet nie zdążyła dokończyć spokojnie zdania.

-Gdzie?- Spytała szorstko ukradkiem spoglądając na obściskującą się parę. Była wściekła.. wściekła to mało powiedziane, jej emocje tak buzowały, że można spokojnie powiedzieć, że była wściekle wkurwiona. Ta cała sytuacja wydawała jej się chora, potraktował ją jak istną idiotkę która nie ma uczuć!

-Do klubu! Nawet nie masz prawa zaprzeczać, po prostu nie ma takiej opcji, że nie pójdziesz.- Powiedział Harold lustrując minę dziewczyny.

-Spoko, to nie stójcie tak tylko się zbierajmy.- Opanowanie sprostowała. Już wiedziała, że tego wieczoru nie będzie przyjemnie wspominać, ale miała to głęboko w dupie największą ochotę na ten wypad robił obraz który wyobrażała sobie przed oczami to upicia się tak, że całkowicie będzie pozbawiona jakichkolwiek kontaktów z otoczeniem. To było jedno po czym otrzymywała ulgę i odlatywała w swój świat do którego nikt nie miał prawa wejść.

Po zaledwie 10 minutach dotarli do zatłoczonego klubu. Tomlinson ani trochę nie zwracał na nią uwagi, nie raczył nawet przelotnie na nią spojrzeć.

-Dupek!- Powtórzyła do siebie z wyrzutem, że pozwoliła na pocałunek z jego strony.

-Kogo tak ładnie nazywasz?- Spytał Niall wyczekując odpowiedzi z widocznym zaciekawieniem.

Ellen popijając kolejnego drinka (Oczywiście już ledwo trzymała się na nogach) wskazała głową na Louisa.

-Czy mi się zdaje czy aby mnie coś ominęło? Przecież nie było mnie zaledwie 20 minut!- Ryknął irytującym głosem.

-Pocałował mnie palant!- Syknęłam gapiąc się na Harrego który był już zalany w trzy trupy.

-Że co? Słucham!?- Przeraził się i odskoczył momentalnie powodując spojrzenia innych.

-Tylko nie raczył mnie uprzedzić, że ma dziewczynę. Ahh no i te jego miłe zachowanie wobec mnie. Pocałował i uciekł, rozumiesz? Kretyn! Po prostu kretyn!- Mówiła a jej złość z sekundą na sekundę przeradzała się w smutek.

-Co za debil!- Wydarł się, po czym widząc, że dziewczyna płacze objął ją lekko ramieniem.

Sama nie wiedziała o co jej chodzi, zmiana nastrojów powoli wyprowadzała ją z równowagi. To wydawało jej się głupie. Przecież znała Louisa dopiero dzień i do tego nie cały! Nie o to chodzi, że była w nim zakochana, bo nie była, ale nie mogła wybaczyć chłopakowi, że potraktował ją tak.. tak jak pierwszą lepszą która dała uwieść się PANU TOMMLINSONOWI!

-Muszę do toalety! – Wyszczerzył się Nialler, po czym biegiem skierował się w stronę swoich osobistych potrzeb.

-Witam Cię piękna istoto.- Dziewczyna ujrzała przed sobą mężczyznę z lekką czupryną na głowie, ale nie mogła powiedzieć, że nie był przystojny, bo był.. i to bardzo.

-Cześć.- Wymusiła uśmiech na swojej twarzy. Przyszedł jej do głowy trochę chytry plan.

-Zatańczymy?- Spytał trochę zachrypniętym głosem. Miał koło trzydziestu lat ale mimo wszystko pałał takim wyglądem i nie dało się odmówić, do tego czuła, że będzie jej potrzebny.

Po chwili wylądowali oboje tańcząc , wczuwając się w rytmy muzyki. Widziała to. Widziała jak Louis wpatrywał się we nią, bez przerwy czuła jego wzrok. Była pewna, że był zazdrosny, stu procentowo! Po chwili znowu przystanęli obok baru zamawiając po kolejnym drinku.

-Ell, nie powinnaś już pić.- Usłyszała za sobą zmartwiony głos Tomma. Nie chciała dawać za wygraną, wiedziała, że nie ulegnie jego spojrzeniom. Wiedziała.

-Odwal się, pilnuj swojej Ell.- Syknęła do niego sarkastycznie po czym chwyciła rękę jej towarzysza i podążyła w stronę parkietu.

Nawet nie zorientowała się kiedy stała oparta o ścianę, a obcy jej facet z którym przed chwilą wywijała, nachalnie ją całował.

-Przestań..- Szepnęła do niego cichym głosem, była zbyt pijana żeby móc w bardziej natarczywy sposób zareagować. Nikt ich nie zauważał był za dużo tłum żeby ludzie mogli się zorientować, że coś jest nie tak.

-Zostaw mnie!- Powiedziała po czym  nieznajomy używając siły przygrzmocił ją do ściany. Jeździł rękoma po całym ciele. Ona nie miała sił nawet na lekkie odepchnięcie. Włożył jej rękę pod biust.. zjeżdżając coraz niżej.

Otwierając ponownie powieki, poczuła, że obcy nie przywiera już do jej ciała, zatem zjechała lekko po ścianie lądując przy ziemi. Słyszała krzyki Lou. Przecierając lekko oczy dostrzegła, że Louis leży na zakrwawionym od ciosów mężczyźnie który przed minutą się do niej dobierał, obijał go pięściami tak silno jak tylko mógł.

-Louis! Spokój! Bo go zabijesz! – Wydarł się Liam który jako jedyny zobaczył co jest grane, po nim zleciała się cała reszta, widząc Ellen w takim stanie byli zdezorientowani. Tomlinson podszedł do Ellen po czym wziął ją ręce bez przerwy powtarzając

-Przepraszam, wiem, że to przeze mnie gdyby nie ja to.. japierdziele przepraszam.

Usnęłam, kładąc bezwładnie głowę na jego ramieniu..

**

No to SIEMA! Jest już 4! Sama nie wierzę własnym oczom! Po prostu siadłam i zaczęłam pisać od tak, a wcale nie miała takiego zamiaru! Sama się sobie dziwie. Tak po prostu przyszła mi wena więc proszę! :) No i do zobaczenia!